Het was een wereld op zich, de mooi oude bomenrand rond de stelpboerderij waar ik ben opgegroeid.
Deze onregelmatige uitgegroeide esdoornhaag werd eens in de paar jaar gedeeltelijk teruggezaagd als hij onderin te open werd. Zo kreeg hij steeds jonge takken, terwijl er ook hele oude stammen bij zaten waarin kleine vogels veilig hun nestje konden bouwen.
Mijn Mem (fries voor moeder) noemde deze rand “de mantel” – het was de jas van de boerderij.
Elk gebouw heeft zo’n passende jas nodig.
Groot of klein, dicht of open, rood of geel, het maakt niet uit.
Als hij maar past.
Het zorgen voor een passende mantel is voor mij de uitdaging in een ontwerp.